IMG 3902

ქუთაისელები სამი მაჟორიტარის არჩევაზე გამოკითხვა

საახალწლო კარნავალი

რას ფიქრობენ ქუთაისელი ახალგაზრდები ქორწინებამდე სექსზე

მოუწესრიგებელი გზის საფარი ქუთაისში განჯის ქუჩაზე

ვის ძეგლს ისურვებდით ვასილ კიკვიძის ძეგლის ადგილზე გამოკითხვა ქუთაისიპ...

გამოკითხვა პატრიარქის ინიციატივაზე

თეო - მოვალ გპირდები (saly)

ყველაზე საინტერესო

ჩვენს პლანეტაზე უამრავი იდუმალი და საინტერესო ფაქტია,მაგრამ საინტერესოა რომლებია აქედან ყველაზე საინტერესო. აი ნაკრები იმ მეტად საინტერესო და უცნობი ფაქტებისა.


ძველ საბერძნეთში თუ პაციენტი ოპერაციის დროს გარდაიცვლებოდა, ექიმს ხელებს აჭრიდნენ.

მორიელებს შეუძლიათ 2 წლის განმავლობაში არაფერი არ ჭამონ.

მეცნიერულად დამტკიცებულია რომ თუ 21 დღის განმავლობაში სულ ერთი და იმავეს დაიცავ, ჩვევად გექცევა. ესეიგი მხოლოდ 21 დღე უნდა გაიჭირვო და მერე მარტივია.

90% გოგონებისა უკმაყოფილოა საკუთარი ფიგურით.

ძველ ეგვიპტეში კატის მკვლელობა სერიოზულ დანაშაულად მიიჩნეოდა.

თუ GOOGLE search-ში ჩაწერთ : 241543903, თქვენ დაინახავთ ადამიანების სურათებს, საყინულეში შეყოფილი თავით :დ

გვირაბის ბოლო და წვიმიანი გაზაფხული

ძველ ჩანახატებს გადავხედე...  უკვე აღარც კი მახსოვდა ამ რაღაცეებს თუ ვწერდი...
მოკლედ ასე...
ეს არის 21.03.2014-დან ....

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1113882945339881

ბავშვობა... მუდმივად ყურადღების ცენტრში ყოფნა, მზრუნველობა. პირველი ნაბიჯი, პირველი სიტყვა...
გიხარია, ბედნიერი ხარ, იმედი გაქვს, არ გეშინია, რადგან შენ დახმარება ხომ, ჯერ კიდევ მაშინ გაგრძნობინეს, როცა პირველი ნაბიჯების გადადგმას სწავლობდი.
დაეცემოდი, ჯერაც ნიადაგს შეუხებელს ხელს შემოგაშველებდნენ და ფეხზე გაყენებდნენ. ცხოვრებას გრძნობდი. თამამი და გაბედული ხდებოდი. ყველაფერს ნათელ ფერებში ხედავდი.
  დაიწყო გვირაბი...
დრო გადიოდა, იზრდებოდი, თანდათან ფერების გარჩევაც ისწავლე. თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა, იმაზე მეტად კარგად ვიდრე მაშინ, ბავშვობაში...
მაინც გეგონა, რომ ყველაფერი კარგი იყო. გეგონა, რომ ცხოვრება ყოველთვის კარგი იქნებოდა. გეგონა მანამ, სანამ კიდევ ერთხელ არ დაეცი, ბავშვობაში გადადგმული ნაბიჯის მსგავსად და მიხვდი, რომ ირგვლივ აღარავინ იყო ისეთი ვინც წამოგაყენებდა. იგრძენი ცხოვრების აზრის ერთი მეორედი ნაწილი. აქ მიხვდი, რომ თურმე ბავშვობა უკან დარჩა და დაიწყო სულ სხვა, რაღაც ახალი და განსხვავებული. ფიქრობ, ნუთუ ასეთია ცხოვრება... ღია და ნათელი ფერები თანდათან ხუნდებოდა...
ირგვლივ უამრავი ადამიანი გახვევია ქუჩაში წაქცეულს და ყურადღებას არავინ აღარ გაქცევს...
ეს მხოლოდ ბავშვობაში დარჩა. ბავშვობაში, როცა ქუჩაში გასული, სიფრიფანა ბავშვის ყველა ხელში ატაცებას ლამობდა... რატომ ხდება ეს დღეს ასე, რომ ასეთი შეუმჩნეველი გახდი ყველასათვის. რა შეიცვალა, ან ვინ შეიცვალა?... ხალხი თუ შენ?
  დრო გავიდა, მაგრამ შენ ეს ახლა იგრძენი... იგრძენი, რომ ცხოვრება თურმე რთულია...
შენით წამოდგები და დათრგუნული ფიქრებს მიეცემი. იქნებ მე შევიცავლე, ან იქნებ ხალხი გახდა ასეთიო ფიქრობ, მაგრამ ხალხი სულ ასეთი იყო , ისინი არ იცვლებიან. ეს შენ ხარ, შენ შეიცვალე, ან არც სეიცვალე, უბრალოდ გაიზარდე და ცხოვრება თავს გაცნობს, ნელ-ნელა გასწავლის მის არსს.
  აი სად შეამჩნიე გვირაბი, იქ სადაც მიხვდი, რომ ცხოვრებაში ნათელი ფერები არ არსებობს, თურმე ცხოვრება მხოლოდ მმუქი ფერია ან სრულიად უფერულია და მას შენ უნდა მისცე ფერები.
  შედიხარ უსასრულო, ბნელ გვირაბში, რომელიც არ იცი როდის დასრულდება, ცდილობ ფერები შეურჩიო, მაგრამ უშედეგოდ.
მიდიხარ, არც შუქი ჩანს და ვერც გვერდებს ვერ ამჩნევ. მხოლოდ უკან მოხედვა შეგიძლია, შუქი მხოლოდ უკან მოჩანს... ეს ფერადი ბავსვობაა და არა  გვირაბის დასაწყისი. მიდიხარ მოლოდინით აღსავსე, არ იცი წინ რა შეგხვდება, რა დაბრკოლება.
არ იცი არცერთი ფეხწამოსაკრავი ადგილი,რომელიც ბლომადაა ამ გვირაბში. არ იცი, რადგან ამ გვირაბს ყოველი ადამიანი ერთადერთხელ გადის. განსხვავება კი ამ ადამიანების გვირაბებს შორის არის ის, რომ ზოგის გვირაბი უფრო ნათელია ვიდრე შენი. ბევრს თანამგზავრი ჰყავს... ბევრს უმართლებს და ამ გვირაბსი დახმარების ხელით გამოწვდილ ადამიანებს ხვდებიან.
ყველა არწევს გვირაბის ბოლოს, ხან ადრე, ხან გვიან... ზოგის გვირაბი ძალიან მოკლეა... ეს წინასწარ არავინ იცის, როგორ გვირაბს უმზადებს მას მომავალი, ისევე როგორც შენ... არ იცი რა იქნება ან იქნება კი რაიმე ნათელი ფერის გასავლელ გზაზე?
  უიმედო გზა,  ნატელის მოლოდინში გავლილი ბილიკი. ეს უკვე არც ისე მოკლე გზაა, მაგრამ სად არის გვირაბის ბოლო, ისევე როგორც არავინ არც შენ არ იცი.
  გვირაბს სევდიანი მიუყვები, მაინც არ კარგავ იმედს, მაინც ფიქრობ, რომ კეთილი დეიდები, ბიძიები, ბებიები ან ბაბუები კიდევ არსებობენ, მაშინდელივით, როგორც ბავშვობაში. გულს გადაუშლი, დარდებს გაიქარვებ და ისე ენდობი, როგორც მაშინ, გვირაბში ღრმად შემოსვლამდე... ამ ფიქრებსი ხარ და ღრმა ფიქრში წასულს უცხო ხმა შემოგესმა. ახალგაზრდა, რომელიც ბავშვობასთან დააკავშირე და ერთ გზას დამდგარმა, მას ბავშვის მეამიტი გულით დაუწყე ყურება. შენც ხომ ამის მოლოდინში იყავი, რომ გვირაბის დარჩენილ გასავლელ გზაზე უამრავ ლამაზ და კაშკაშა ფერებს გაპოვნინებდა...
ტყუილია, არ უნდა დაგეჯერებინა, ის შეიძლება მართლა ხედავდა გვირაბის ფერად ფერებს მაგრამ, მას ის თავისთვის უნდოდა, თავისთვის უნდოდა შენი ფერებიც. მაგრამ კარგია, რომ მეტი გვიან არ მიხვდი ამას, ან საერთოდაც, რომ მიხვდი. ის გაჩვენებდა, რომ გთანაგრძნობდა, მაგრამ შენთან ყოფნის მომენტში შენზე ერთი ნაბიჯით წინ მიდიოდა და ნათელ ფერებს ართმევდა, ტაცებდა შენს მიერ გასავლელ გზას. მერე კი ჭრილი გააკეთა იქ სადაც შენ ფეხი უნდა დაგედგა... შენც წაიქეცი... წაიქეცი და როცა ელოდი, რომ ის წამოგაყენებდა, მოიხედე და ისევ მარტო დარჩი ბნელ გვირაბში... ასე გამოიყენეს შენი ბავშვური სული... ისევ მარტო ხარ...
ახლა კიდევ უფრო ღრმად ჩაწვდი ხალხის არსს... ახლა შენ უკვე შეგიძლია უშეცდომოდ გაარჩიო თეთრი შავისაგან... მაგრამ ვერასოდეს შეძლებ დაბრუნდე უკან შეცდომების გამოსასწორებლად... ეს შეუძლებელია მოხდეს... შენ მხოლოდ მოხედვა შეგიძლია უკან მაგრამ ერთ ნაბიჯსაც ვერ გადმოწევ.
 იმედს მაინც არ კარგავ, გზას მიჰყვები, გჯერა რომ ეს გვირაბი ერთ დროსაც დასრულდება. ბედნიერია ის ადამიანი ვინც სინათლის სხივით მოფენილი გვირაბის გზას ადგას და არ იცის როდის გამოცნდება გვირაბის ბოლოს ტყე გაზაფხულის, სხვადასხვა, ათასნაირი ყვავილებით გვირაბებითა და ღირსეული ცრემლებით... მაგრამ შენი გვირაბის ბოლოს არის იგივე? ... შეიძლება მართლაც იყოს გვირაბის ბოლოს ნამიანი გაზაფხული... ან იქნებ შენ ვერ იხილო ეს ყოველივე... იქნებ ვერ გაუძლო დამღლელ, ბურუსიან გვირაბის გზას და საკუთარი ხელით დროზე ადრე დაკეტო ფიქრებით და ოცნებებით მიახლოებული და გაღებული გვირაბის კარი, რომლის მიღმაც წვიმიანი გაზაფხულია...
  ეს ცხოვრების გვირაბია, სხვისთვის შუქმოფენილი, შენთვის კი ბურუსითა და ნისლით დაფარული...
  შენ მთავარი შეცდომა დაუშვი, სხვას ენდე, რომელმაც ფერები წაგართვა... მთავარი და მნიშვნელოვანი, ბედნიერების ფერები....
  გაიარე დარჩენილი გვირაბი მხოლოდ შენი თავის ნდობით, რადგან ეს გვირაბი შენი გასავლელია, ნუ მისცემ სხვას მასში ცუდი განზრახვით შემოსვლის უფლებას. აქ მუდამ არის ნათელი ფერები, მას პოვნა უნდა და მოქმედებაში მოყვანა...
  უმჯობესია  შენით მოაწყო გვირაბი ნათელი ფერებით, უკან, გავლილი გზაზე შუქი დატოვო, რათა შენი ნაკვალევი არ დაკარგოს. ნუ გაივლი შავ-თეთრ გზას, მას აზრი მიეცი. ისედაც ყველა გვირაბის ბოლოს არის წვიმიანი გაზაფხული....