უბრალო ჩანაწერი ( თინეიჯერის ფიქრი: "..." )

                                                           

ცხოვრებაში ერთხელ მაინც, მუდამ თუ არა, ხდება ისეც რომ გბეზრდება ყველა და ყველაფერი… დგება ისეთი მომენტი, როდესაც ყველა გძულს, არავის ნახვა არ გინდა და თავისუფლებისაკენ მიილტვი.. მაგრამ ვაი რომ რეალურად ვერ აცნობიერებ რა არის თავისუფლება, ღირს თუ არა მისთვის ყველას მოძულება და… და კიდევ ბევრი სხვა რამ..    ნუ, მეც არ ვარ გამონაკლისი და ეხლა ზუსტად ის პერიოდი დადგა ჩემს ცხოვრებაში, აი ის მომენტი, როცა საკუთარი თავი ყველა და ყველაფერზე მეტად მიყვარს და მაინტერესებს.. სხვა ყველა მეორეხარისხოვანია ჩემთვის, ანდა უბრალოდ არ მაინტერესებს და მორჩა… ვინ ვინ არის ან რა არის... ან ხდება ჩემს ირგვლივ. საზიზღრობაა… და ამაზე მეტად საზიზღრობა ის არის, რომ მე ამ ყველაფერს ვაცნობიერებ, ვხვდები, მაგრამ შეცვლას არ ვცდილობ.არ მინდა გამოსწორება, კეთილად ყოფნა, უბრალოდ არ მინდა.. მაგრამ უცებ ამ ფრაზების მერე გონებაში ტივტივს იწყებს კითხვა, არ მინდა, მაგრამ რომ მოვინდომო შევძლებ კი? ალბათ კი, მე ხომ თავი ყოვლის შემძლე მგონია. აი სასაცილო კი სწორედ ისაა, რომ ყოვლის შემძლე „მე’’ მყისვე სხვადასხვა ადამიანის უკან იმალება როცა მცირე წინაღობა წამოიჭრება წინ, ოდნავი პრობლება და ცდილობს სხვას გადააბრალოს, სხვას დასწამოს ცილი, სხვა გაწიროს, თვითონ კი მშრალზე დარჩეს.. მაგარია, კი ერთი შეხედვით მაგარია, უბრალოდ სააშინელებაა და ამასთან ერთად ბოროტებაც, საბოოლოო ჯამში ჩემი “თავისუფლებისკენ” მისწრაფება რამდენი ჯდება, და ამის შემხედვარე უკვე ისეთი ტკბილიც აღარაა ეს ვითომ თავისუფლება, აქვს კი აზრი სხვის უბედურებაზე და დიდ ბოროტებაზე აწყობილ ბედნიერებას ან იგივე საშვალებით მოპოვებულ თავისუფლებას რაიმე ფასი? რაიმე აზრი? ალბათ არა.. კარგია! ძალიან კარგი. მე ამ ყველაფერს ვაცნობიერებ, მაგრამ ამით არაფერი იცვლება, მაინც იგივე ვრჩები, ისეთივე ბოროტი, უყურადღებო, ეგოისტი და საზიზღარი… ვხდები თავისუფალი მაგრამ საზიზღარი ადამიანი, ადამიანი რომლის ადამიანობაც კი კითხვისნიშნის, დიიდი კითხვისნიშნის ქვეშ დგას…

ჩემი ჩანაწერებიდან "დედა"

ყველაზე ბედნიერი ხარ მაშინ როცა გვერდით გყავს ადამიანი რომელმაც შეგქმნა, ცხრა თვე მუცლით გატარა, გშობა, მოგავლინა ქვეყანაზე, სამყარო თვალით დაგანახა, აღგზარდა, გაგზარდა, უამრავი რამ გასწავლა ამ ცხოვრების, ადამიანი რომელიც უამრავ კარგ მაგალითს გაძლევს თუ როგორ უნდა იცხოვრო, ადამიანი რომელიც ყოველთვის ყველაფრის მიუხედავად შენს გვერდითაა, შეიძლება ზოგჯერ შორს მაგრამ მაინც ძალიან ახლოს არის ჩვენთან,ადამიანი რომელსაც ეტყვი, გაგიგებს, დაგარიგებს და მომავლის იმედს ჩაგისახავს...უამრავი შეიძლება ვისაუბრო მასზე, ყველა თბილი და ტკბილი სიტყვა ამ არსებასთან არის დაკავშირებული, ყველაფერი მისგან მოდის... დედა მიყვარხარ.... ბედნიერი ვარ რომ მყავხარ და აქ ხარ ჩემთან ახლოს.ასეც რომ არ იყოს ვიცი რომ რაც არ უნდა შორს ვიყო შენგან შენ იქნები მაინც ძალიან ახლოს ჩემთან.... იმათ ვისაც დედები გვერდით არ გყავთ და ვერ ხედავთ მათ, ნუ გგონიათ რომ თქვენ მარტო ხართ... დედა ყოველთვის თქვენს გვერდითაა ამიტომ გიყვარდეთ ის და იყავით ბედნიერები მათი ფიზიკური თუ სულიერი სიახლოვით ♥♥